Vandaag zouden we naar Zazamalala, de Botanische tuin van mijn vriend Simon Rietveld gaan. Ik had hem al een paar keer gebeld, maar ik kreeg steeds de Voice Mail. Hij belde ook niet terug. Toch besloten we om te gaan. We konden deze dag wat uitslapen, omdat ik op de Voice mail had ingesproken omstreeks 10.00 uur te komen. We vertrokken met ons busje om 9.00 uur van ons hotel.
Simon had nu een bord langs de RN 35 gezet, zodat we de tuin voorbij het dorp Tsinorana gemakkelijk konden vinden. Bij de vooringang van de tuin bleek de poort op slot. we reden door naar de poort aan de zijkant, die ook op slot bleek. Door een paar keer te roepen verscheen hij, begeleid door een van zijn personeelsleden. Hij had ons niet verwacht, maar hij vond het fijn om ons te ontvangen.
Omdat ik in 2012 zeker meer dan 6 weken in zijn huis geslapen had, kende ik de tuin goed. Omdat Simon blind is, hebben we samen de groep rondgeleid door de tuin. Ik omNtdekte ook bloemen en planten, die door Simon nog niet opgemerkt waren, omdat zijn tuinmannen weinig kennis hebben en niet goed weten hoe ze met de tuin moeten omgaand.
Tijdens onze wandeling had Simon zijn huishoudster de opdracht gegeven om een lunch voor ons te verzorgen van rijst, groenten en zebuvlees. andere personeelsleden kregen geld in hun handen gedrukt om bier en cola in het dorp te halen.
De hele groep genoot van de tocht door de tuin en de verhalen van Simon: hij is een fascinerende en bevlogen man, die regelmatig moet opboksen tegen de cultuur van dit land.
We lunchten aan een lange tafel onder de grote Ficusboom, Ficus tillandifolia. In 2012 heb ik vaak in de schaduw van deze boom Simon geholpen met het determineren van planten.