Ik ben vanmiddag weer in Parijs aangekomen, we slapen weer bij de zuster van Sissi in de wijk L’ Hay les Roses.
Gisteren heb ik niet zo veel bijzonders gedaan in Antananarivo. Ik ben niet naar de croc farm gegaan, omdat er niet veel te zien valt. Om voor een uurtje heell veel aan taxi’s uit te geven, wilde ik niet. Ik heb wat door de stad rondgelopen.
Van Simon hoorde ik later dat er op de l’ Avenue de l’ Independence een demonstratie was geweest van docenten. Zij staken nog steeds, omdat ze nog steeds geen salaris hebben ontvangen. De demonstratie was vriendelijk. Ik heb niets gezien, omdat ik toen op een terrasje in de Haute Ville zat.
Ik heb ’s avonds lekker gegeten in Le Café de La Gare, dat naast het oude station ligt. Het is in 2008 heropend en gerenoveerd (http://www.cafedelagare.mg/). Het was een gezellige eetcafe, die modern was ingericht. Nu was ik eens niet de enige die at. Maar de gemiddelde Malagassischer zal hier niet eten. Daarna ben ik naar mijn hotel gegaan en met een taxi naar de luchthaven Ivato. Daar had ik om half tien afgesproken met Simon, Jocelyne en Zeno. Zij hadden die dag een druk programma gehad, omdat ze nog veel boodschappen wilden doen.
Van Simon hoorde ik dat de onrust in Madagaskar de laatste tijd behoorlijk is toegenomen. Hij heeft op Zazamalala af en toe de Malagassische TV bekeken.
In het zuiden is het bijna noodtoestand, de wegen zijn door de mensen gebarricadeerd. Een dorp in de buurt van Fort Dauphine zou door 500 dahalo’s (= bandieten) zijn overvallen en helemaal leeggeroorfd. Een minister had ze dahalo’s genoemd, maar misschien zijn het de bewoners van een ander dorp geweest die honger hadden. De situatie op Madagaskar is dramatisch aan het veranderen, bedriiven, restaurants en hotels sluiten omdat ze failliet zijn. De economische crisis is er veel malen erger dan in Europa en daarnaast is er ook nog een politieke crisis: er is een president die door een coup aan de macht is gekomen en niet populair is; er zouden in 2011 verkiezingen plaatsvinden, maar die zijn nog steeds niet gehouden.
Een officier van justitie in Toalara zou zijn doodgeschoten door militairen, omdat hij geld zou hebben aangenomen van een crimineel om hem niet te berechten.
Misschien is het maar goed dat ik nu naar huis ben gegaan. Het zuiden werd al onveilig genoemd toen wij er waren en we hebben daar bepaalde bestemmingen ook niet bezocht vanwege de dreiging. Ik hoop dat ik nog eens terug kan naar dit bijzondere eiland, maar dat hoeft van mij niet het volgend jaar weer te zijn. Misschien over een paar jaar? Als ik thuis ben, zal ik nog weken bezig zijn met het verwerken van mijn foto’s, video’s en teksten.