‘Ik heb een goed bericht en een slecht bericht voir jullie,’ zei George. We keken op van onze koffie en thee aan de tafel waar we een uur geleden aan ontbeten hadden. We hadden Herman uitgewuifd, die met een tuktuk naar het Cotissestation zou gaan. Hij zou vandaag terugkeren naar Tana, slapen in een hotel bij het vliegveld Ivato en dan morgennacht terugvliegen.
‘Het goede bericht is dat jullie de kamers nog mogen blijven gebruiken. Laat je bagage er maar rustig staan. Het slechte bericht is dat de gehuurde taxi-brousse gerepareerd moet worden en jullie pas om Vijf uur vanmiddag komt ophalen,’ vervolgt George. Ik zucht, wat is het toch moeilijk om iets te organiseren in Madagaskar.
We willen de laatste 2 weken van onze reus graag het schiereiland Masoala gaan bezoeken, omdat hier nog wat ongerept tropisch oerwoud voorkomt. Voor onze trekking had George een aantal zaken voor die reis uitgezocht. We moeten eerst in de stad Maraontsetra zien te komen, van waaruit je met de boot naar het Maoala Nationaal Park kan. De Melissa boot van Tamatave naar Maraontsetra gaat op zeer ongunstige dagen, waardoor we dagen zouden moeten wachten. Het vliegtuig zit tot 27 oktober vol. De enige opties zouden zijn: opgekropt met velen 2 of meer dagen in een taxi-brousse te zitten, waardoor je geradbraakt aankomt of zelf een 4 wheeldrive afhuren voor 700 euro. De laatste optie zou in twee dagen de route rijden en dat zou ons 175 euro per persoon gaan kosten. We hadden voor deze optie gekozen en de taxi-brousse mer 4 wheel drive zou die ochtend om negen uur ons ophalen.
De route, de RN 5, is een beruchte route, omdat hij grotendeels onverhard is en er vele wankele bruggen gepasseerd moeten worden. Ook moer je 12 keer met behulp van eeen platte pont (bac) een brede rivier oversteken, wat veel tijd gaat kosten. De BBC heeft in serie “Dangerous Roads” een aflevering gewijd aan deze weg. Ik heb deze documentaire een jaar geleden gezien en toen vond ik de tocht soectaculair. Wij willen deze tocht enigszins comfortabel maken.
Er zar niets anders op om te wachten. We besloten alsnog naar cafe restaurant l’ Affiche te gaan enn daarvoor onze bankzaken te regelen. Er moeten weer wnige miljoenen ariary gepind worden, omdat we weinig banken zullen tegenkomen. Bij het pinnen gaat er wat mis, de VISA pinpas van Annelies wordt ingeslikt. Het kost wat werk, maar uiteindelijk kon Annelies die middag de pinpas weer ophalen bij de bank. Na een uitgebreide thee/koffie/sap sessie en een lunch keren we terug naar Centre Lambahoany. Die middag werkte ik mijn weblog nog wat bij.
Omstreeks 4 uur kreeg Geoege het bericht dat het busje nog niet klaar is. De volgende ochtend zullen we met een gewone taxi-brousse (alleen voor ons) opgehaald worden, die ons naar Fenerieve zal brengen, waar we om 10 uur in de 4 WD zullen stappen. Die nacht sliepen we dus weer op onze kamers in het Centre.
Beste Fred en reisgenoten,
Met belangstelling volgen we jullie belevenissen. Het geven van een reactie lukt ons niet en er is ook iets mis met de datum en, meer puzzling, bleek er een afscheid van Madagascar op te staan met de datum 1 oktober, dat nu weer is verdwenen. Is dat van een reisgenoot die terugvloog naar Parijs?
We zijn vooral bezorgd hoe dat afloopt naar Masoala, want jullie lijken daar in een soort chantagesituatie te zitten. Madagascar is een juncle waar je keihard voor jezelf moet opkomen en anders wordt misbruikt. De baas van die 4×4 is een typisch voorbeeld van iemand die alles uitprobeert: meteen schreeuwen en politie zoeken enz. zou je kunnen helpen. Nu hebben jullie de consessie gedaan dat er opeens mensen in de bak van de pickup komen en dat heeft, denken wij, het zeer negatieve gevolg dat de baas alleen ’s nachts wil rijden, want de hele dag in een open bak leidt zelfs voor iemand uit Madagascar tot zonnesteek, waardoor je de interessante natuur mist. Touristen rijden overdag en slapen ’s nachts; de taxi-brousse rijdt bijna altijd ’s nachts. Het gevolg is dat jullie geradbraakt aankomen, maar jullie zijn nog jeugdig en sterk, dus dat maakt misschien niet uit. We hebben hiervoor gewaarschuwd: rijd die tocht overdag! Een dag naar het mooie strand van Mananara, de tweede dag naar Maroatzetra. Dat de natuur rond Tamatave en Brickaville zou tegenvallen wist je toch wel Fred: daar staat helemaal niets meer, alles is afgebrand en wat je nog aan resten tegenkomt is geplant. Dat hele tracking zou je misschien wel in Masoala kunnen doen, maar een tracking rond Brickaville is op zijn best een heuvelachtig Vondelpark. We hopen dat het jullie in Masoala gaat bevallen, want als er ergens nog wat bos staat is dat daar. We wensen jullie het allerbeste,
Simon en Jocelyne.